คาถาชินบัญชร หรือ “ชินบัญชร” เป็นบทสวดมนต์ที่พุทธศาสนิกชนชาวไทยนิยมสวดมากที่สุดบทหนึ่ง เชื่อกันว่า พระเถระชาวล้านนา เป็นผู้แต่งขึ้น และได้รับการยกย่องว่าเป็นพระคาถาสำคัญในพิธีกรรมต่างๆ ตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา ดังปรากฏหลักฐานในพระราชพิธีจักรพรรดิราชาธิราช ต่อมา สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) วัดระฆังโฆสิตาราม ได้ทำการรวบรวมและปรับปรุงแก้ไขให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น
ความหมายของคาถาชินบัญชร
คาถาชินบัญชร ประกอบด้วยคำบาลี 12 บท แต่ละบทมีความหมายดังนี้
- นะโม ตัสสะ ภควะโต อะริยะสัพพะญาณายะ – ข้าพเจ้าขอคารวะแด่พระผู้เป็นเจ้าผู้ประเสริฐ สัพพัญญู
- เอตัสสะ พุทธัสสะ อะหัง วัประมาณะ – ข้าพเจ้าขอตั้งความปรารถนาดีแด่พระพุทธเจ้า
- สุชะโต ภณิโต เต ธัมโม – พระธรรมคำสอนของพระองค์ล้วนไพเราะ
- สวากขาโต ภณิโต เต ธัมโม – พระธรรมคำสอนของพระองค์ล้วนดีงาม
- อะนุตตะโร ภณิโต เต ธัมโม – พระธรรมคำสอนของพระองค์ล้วนประเสริฐยิ่ง
- เอหิภิกขุโน ปะวัตตันติ – พระภิกษุผู้ปฏิบัติตามพระธรรมคำสอนย่อมเจริญ
- เอหิภิกขุนี ปะวัตตันติ – พระภิกษุณีผู้ปฏิบัติตามพระธรรมคำสอนย่อมเจริญ
- เอหิอานาปวัตตันติ – คฤหัสถ์ผู้ปฏิบัติตามพระธรรมคำสอนย่อมเจริญ
- เอหิทาสา ปะวัตตันติ – ทาสผู้ปฏิบัติตามพระธรรมคำสอนย่อมเจริญ
- เต เต ภิกขุโน สัพเพ ปะวัตตันติ – พระภิกษุเหล่านั้นล้วนเจริญ
- เต เต ภิกขุนี สัพเพ ปะวัตตันติ – พระภิกษุณีเหล่านั้นล้วนเจริญ
- เต เต อานาปวัตตันติ – คฤหัสถ์เหล่านั้นล้วนเจริญ
- เต เต ทาสา สัพเพ ปะวัตตันติ – ทาสเหล่านั้นล้วนเจริญ
อานิสงค์ของการสวดคาถาชินบัญชร
เชื่อกันว่าการสวดคาถาชินบัญชรนั้นมีอานิสงค์มากมาย เช่น
- เป็นการบูชาพระพุทธเจ้า แสดงความเคารพ ศรัทธา และระลึกถึงพระคุณของพระองค์
- ช่วยให้จิตใจสงบ ร่มเย็น เป็นกุศลจิต
- เสริมสร้างสติปัญญา บุญบารมี
- ป้องกันภัยอันตราย
- คุ้มครองให้แคล้วคลาดปลอดภัย
- ประสบความสำเร็จในชีวิต
- วิธีการสวดคาถาชินบัญชร
การสวดคาถาชินบัญชรนั้นสามารถสวดได้ทั้งแบบเต็มบทและแบบย่อ โดยทั่วไปนิยมสวดแบบย่อ 9 จบ หรือ 12 จบ
บทสวดคาถาชินบัญชร
บทสวดคาถาชินบัญชรแบบย่อ มีดังนี้
ชิ นะ ปัญ ชะ ระ ปะ ริต ตัง มัง รัก ขะ ตุ สัพ พะ ทา
บทสวดคาถาชินบัญชร ฉบับเต็ม มีดังนี้
ก่อนสวดให้นึกถึง หลวงปู่โต พรหมรังสี แล้วตั้งจิตอธิษฐาน ว่า
ปุตตะกาโม ละเภปุตตัง ธะนะกาโม ละเภธะนัง
อัตถิกาเย กายะ ญายะ เทวานัง ปิยะตัง สุตตะวา
อิติปิโสภะคะวา ยะมะราชาโน ท้าวเวสสุวัณโณ
มรณังสุขัง อะระหังสุคะโต นะโมพุทธายะ
เริ่มสวดบทพระคาถาชินบัญชร 15 บท
ชะยาสะนากะตา พุทธา เชตวา มารัง สะวาหะนัง
จะตุสัจจาสะภัง ระสัง เย ปิวิงสุ นะราสะภา.
ตัณหังกะราทะโย พุทธา อัฏฐะวีสะติ นายะกา
สัพเพ ปะติฏฐิตา มัยหัง มัตถะเกเต มุนิสสะรา.
สีเส ปะติฏฐิโต มัยหัง พุทโธ ธัมโม ทะวิโลจะเน
สังโฆ ปะติฏฐิโต มัยหัง อุเร สัพพะคุณากะโร.
หะทะเย เม อะนุรุทโธ สารีปุตโต จะทักขิเณ
โกณฑัญโญ ปิฏฐิภาคัสมิง โมคคัลลาโน จะ วามะเก.
ทักขิเณ สะวะเน มัยหัง อาสุง อานันทะ ราหุโล
กัสสะโป จะ มะหานาโม อุภาสุง วามะโสตะเก.
เกสะโต ปิฏฐิภาคัสมิง สุริโย วะ ปะภังกะโร
นิสินโน สิริสัมปันโน โสภิโต มุนิปุงคะโว
กุมาระกัสสโป เถโร มะเหสี จิตตะ วาทะโก
โส มัยหัง วะทะเน นิจจัง ปะติฏฐาสิคุณากะโร.
ปุณโณ อังคุลิมาโร จะ อุปาลี นันทะ สีวะลี
เถรา ปัญจะ อิเม ชาตา นะลาเต ติละกา มะมะ.
เสสาสีติ มะหาเถรา วิชิตา ชินะสาวะกา
เอเตสีติ มะหาเถรา ชิตะวันโต ชิโนระสา
ชะลันตา สีละเตเชนะ อังคะมังเคสุ สัณฐิตา.
ระตะนัง ปุระโต อาสิ ทักขิเณ เมตตะ สุตตะกัง
ธะชัคคัง ปัจฉะโต อาสิ วาเม อังคุลิมาละกัง
ขันธะโมระปะริตตัญจะ อาฏานาฏิยะ สุตตะกัง
อากาเส ฉะทะนัง อาสิ เสสา ปาการะสัณฐิตา
ชินา นานาวะระสังยุตตา สัตตัปปาการะ ลังกะตา
วาตะปิตตาทะสัญชาตา พาหิรัช ฌัตตุปัททะวา.
อะเสสา วินะยัง ยันตุ อะนันตะชินะ เตชะสา
วะสะโต เม สะกิจเจนะ สะทา สัมพุทธะปัญชะเร.
ชินะปัญชะระมัชฌัมหิ วิหะรันตัง มะฮี ตะเล
สะทา ปาเลนตุ มัง สัพเพ เต มะหาปุริสาสะภา.
อิจเจวะมันโต สุคุตโต สุรักโข
ชินานุภาเวนะ ชิตุปัททะโว
ธัมมานุภาเวนะ ชิตาริสังโฆ
สังฆานุภาเวนะ ชิตันตะราโย
สัทธัมมานุภาวะปาลิโต จะรามิ ชินะ ปัญชะเรติ.